Gastblog by Lizette
Daten
Altijd leuk de verhalen over daten op de website van Lit Your Life, dus na haar oproep GASTSCHRIJVER GEZOCHT sloeg mijn brein natuurlijk weer op hol met een idee om daar zelf over te schrijven… DATEN of eigenlijk het gebrek aan… of steeds de vragen over…!
Natuurlijk zal ik niet bij het begin beginnen want ik ben inmiddels 55 jaar en de tijd dat ik nog aan het daten was is lang geleden, heeeel lang geleden dus misschien wordt dat een te lang verhaal.
Hoe het begon
Even beknopt: In mijn pubertijd heb ik wat afgerotzooid.
Ik hield wel van een feestje en aan aandacht geen gebrek. Flirten heb ik nooit echt hoeven doen en toch was er altijd wel een vriendje maar vaak ging dat uit, ‘aan mijn lijf niet te veel polonaise’, want dit speelde zich allemaal af voor mijn zeventiende levensjaar.
Op mijn zeventiende kreeg ik verkering met een leuke jonge vent van toen al eenentwintig. Mijn ouders moesten even slikken maar vonden het al snel een goede gast, een blijvertje, na al die losse scharrels.
En zo geschiede; Na een jaar of twee gingen we samenwonen, op mijn vijfentwintigste trouwen en op mijn dertigste kind nummer één, op mijn tweeëndertigste kind nummer twee en ik was zevenendertig bij kind nummer drie. We hadden het goed voor elkaar, schatten van kinderen, leuke banen, prachtig huis, gingen naar en gaven veel feestjes.
In tweeduizendvijftien kwam als donderslag bij heldere hemel een einde aan een huwelijk waar ik zo trots op was, maar voor een huwelijk heb je er twee nodig en geen drie of één…
Het voelde alsof mijn leven aan diggelen lag en omdat ik ook al jaren last had van een aantal
chronische aandoeningen en ik daardoor niet fulltime kon werken lag mijn riante financiële
situatie ook op zijn kop.
Afijn een lange strijd en een paar jaar verder had ik een nieuw leven opgebouwd en kwam een volgende mokerslag; ik werd getroffen door een herseninfarct… een lange weg naar herstel volgde en de combinatie met mijn fysieke aandoeningen bleek een lastige combinatie. Eerst afgekeurd door een partner en daarna volgde er ook een afkeuring voor een werkend leven.
INMIDDELS LEEF IK WEER!!!
Nieuwe ik
Inmiddels vind ik mijzelf in een beperkte 2.0 versie best wel weer leuk maar wel met een zak vol gebreken en lange gebruiksaanwijzingen. Eigenlijk heb ik het ondanks dat ik niet meer werk, weinig inkomsten heb maar nog steeds geweldige kinderen heb, best goed voor elkaar.
De tijd verstrijkt, alles valt langzaam op zijn plek, ik heb een leuke dagbesteding met mijn website en andere bezigheden… en inmiddels LEEF ik weer!!!
Mijn jongste kind (18) woont nog bij mij in mijn appartementje en de twee oudste (22 en 24) zijn uitgevlogen en dan komen langzaam de vragen uit mijn omgeving. Deze vragen gaan dan over een man in mijn leven en hoewel ik het best wel heel leuk heb met mijn eigen bezigheden ga je er toch eens over nadenken.
Volg Lityourlife ook op social media
Daten en chronisch ziek
Maar mis ik het zelf wel en wat mis ik nou precies? Eigenlijk niks, misschien hooguit een maatje om af en toe een uitstapje mee te maken maar daar heb ik ook familie en vrienden voor. Daarbij komen we dan ook nog eens op mijn gebreken want hoewel ik mij er nog niet echt in heb verdiept roept het gelijk al veel vragen op..??
Ik ben een vrouw van 55 jaar en dan is het op zich al een uitdaging om je te gaan begeven op de markt van daten en de bijbehorende apps.
De eerste vraag is vaak hoe heet je en dan volgt.. wat doe je voor werk? Huhh tja ik ben afgekeurd! Mijn kinderen vinden dat ik dan maar zou moeten zeggen dat ik influencer ben maar ja een man van tegen de 60 denkt dan ook dat je gek bent.
Goed ik werk dus niet, nou dan denkt die man natuurlijk; ‘zo dat is handig, lekker veel tijd om
leuke dingen te doen…’ Maar helaas gaat dat ook niet op! Ik ben namelijk CHRONISCH ZIEK en eigenlijk is dat buiten mijn influencer (whahah) bezigheden al een dagtaak op zich!
Tegen drukke ruimtes en veel mensen bij elkaar kan ik niet goed, ik moet vaak rusten, heb altijd pijn; vooral ook in de nacht en dan lig ik met mijn perfect gestationeerde kussen om mij heen om nog een beetje prettig de nacht door te komen.
Twee dingen tegelijk doen is lastig, tv aan en praten is een uitdaging. Er op uit naar een museum of theater, super leuk maar ik lever er vaak vier dagen voor in. Mijn hoofd suist altijd en als er dan nog iemand tegen me aan gaat kletsen raak ik de draad wel eens kwijt. Dat gebeurt sowieso regelmatig. Informatieverwerking is ook een dingetje, overal liggen aantekeningen op briefjes, mijn mobiel staat vol met notes, wekkertje bij het koken.
En dan nog een ander ding, ik heb een beschadigd hart, niet alleen letterlijk omdat ik daar aan ben geopereerd maar ook figuurlijk omdat ik een harde klap heb moeten verwerken.
Vertrouwen is toch een dingetje.. nou ja zeg maar een ding.
Al zou ik willen, wie wil mij?
Daten: hoe pak ik dat aan?
Kortom als ik in de toekomst ooit eens zou willen gaan daten dan zal dat toch lastig worden.
Hoe pak ik dat aan? Laat ik eerst de helft maar weg zodat je eerst gewoon kennis kunt maken? Hak ik gelijk deze informatiestorm erin zodat het maar gelijk out in the open is?
Wie zit er op een bak met problemen te wachten als ik het zelf al een lastige puzzel vind.
En waar vind je dan iemand? Tinder? Geen werk? Afgekeurd? Swipe… en niet de goede kant op…
Iemand in real life ontmoeten? Zit ik in een volle kroeg waar ik een gesprek niet kan volgen!
Het bos in? Dat moet dan wel op mijn driewieler fiets want lang lopen wordt het ook niet…
BEGRIJP JE WAT IK BEDOEL?
Al zou ik willen, wie wil mij?
Wat zoek je in je date?
En sorry hoor maar dan is er nog een iets… De lat voor die kerel ligt ook echt hoog! Ik wil ook niet iemand die wat mankeert of iemand met een lastige ex of vervelende zeurende kinderen!
Ik wil iemand die er voor mij is, dol op mij is, er super leuk uitziet, geweldig is in de omgang, waar je gewoon thuis goede gesprekken mee kunt voeren en zo af en toe eens mee naar een museum of theater kunt op een rustige doordeweekse dag.
De lat ligt hoog want het hoeft niet, het mag! Maar alleen als het echt heeel leuk is, een gezin heb ik al, een leuke woonplek ook, met mijn financiën lukt het ondanks dat het geen vetpot is ook prima. Ik heb mijn zaakjes op orde en heb de leeftijd dat ik geen zin meer heb in gezeik, iemand die mij vertelt hoe het moet… serieus mijn nekharen staan al overeind.
Dus nog even over dat daten… Ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken, het lijkt mij zo vermoeiend. Eigenlijk hoop ik wellicht meer dat de gezellige aanloop van mijn vrienden blijft, de kinderen graag aan huis blijven komen, misschien een paar kleinkinderen over een tijdje…
Ik moet niks maar alles mag en wie weet is dat ook wel de beste instelling om tegen de perfecte soulmate aan te lopen… ooit… misschien…
Gastblogger
Ik ben Lizette ook wel Zettje of Zette genoemd, geboren op 8 januari 1967, moeder van drie kinderen waarvan de jongste nog bij mij thuis woont.
Ik ben een echte kletskous en dat doe ik tegenwoordig vooral veel online in de digitale wereld.
Mijn hobby’s zijn handwerken, tekenen, schilderen, socialmedia, fotografie en schrijven.
Omdat ik chronisch ziek ben is het extra fijn deze bezigheden te hebben om mezelf in de vorm van een dagbesteding mee te vermaken.
Wil je meer lezen van Lizette? Neem dan vooral een kijkje op www.zettje-mijn-leven.nl
De website van Lizette staat boordevol blogs van haarzelf en van gastschrijvers.
Uiteraard kan je haar ook volgen op instagram.
Je kan natuurlijk onder deze post reageren, maar lityourlife zou het ook leuk vinden wanneer je een reactie achterlaat op de lityourlife ♥ ↠ Instagram
Lijkt het je leuk om ook een gastblog voor lityourlife te schijven? Neem contact met mij op via social media of via de contactpagina. Enne … ook mannen zijn welkom 🙂
Foto’s aangeleverd door Lizette
www.zettje-mijn-leven.nl