Waarom werk je in de zorg?
Wanneer je het geluk hebt dat je een rustige weekenddienst hebt, is er alle tijd om even wat administratieve zaken te doen. Zo ook twee weekenden terug. Heerlijk een rustige zaterdag. Ik had zelfs de tijd om The Gladiator voor de zoveelste keer op Netflix te kijken met cliënten. Ik werkte een avonddienst in mijn eentje en bij de buren werkte mijn collega Lara ook alleen.
Wij werken veel samen met de buren. Het is eigenlijk één team, een super leuk en gezellig team… al zeg ik het zelf. We lopen veel in en uit bij elkaar en aangezien wij geen eigen toilet hebben, moeten we bij de buren naar de wc.
Er stonden gevulde paprika’s op het menu en ik wist wanneer ik deze op zou hebben, ik gezellig weer even een bezoekje kon brengen aan de buren. Shitfest in the making. Mijn collega Lara kwam gezellig bij mij koken. Lara had eerder die dienst al aangegeven dat ze barstende koppijn had. Ze voelde een migraine opkomen. Ik zei dat ze anders gewoon naar huis moest gaan en dat ik ook haar woning waar zou nemen. Ze is geloof ik op sommige momenten net zo eigenwijs als ik en bleef gewoon doorwerken. Te groot verantwoordelijkheidsgevoel en super collegiaal. Maar zoals meerdere collega’s altijd roepen: ‘Ziek is ziek’.
De hoofdpijn van Lara verergerde en richting het einde van haar dienst besloot ze toch naar huis te gaan. Geen probleem dacht ik. Het is lekker rustig en dan zou ik beide woningen afsluiten.
Sporten op je werk
Rond half 11 liep ik naar de buren om daar de voordeur op slot te gaan draaien. Een meter voor de voordeur zit zo’n loodzware tussendeur. Met zwaar bedoel ik ook echt zwaar. Sporten is echt niets voor mij maar die deur openen was al een workout op zichzelf. Als je als deadlifter een extra training nodig hebt, kom bij mij werken en open de deur een paar keer. Hoppa, gelijk 10 kilo aan spiermassa erbij.
Bovenaan de tussendeur zit zo’n systeem voor de brandveiligheid en daarom is onze deur zo ontzettend zwaar. Als je de deur zou zien zou je niet verwachten dat deze zo zwaar is. Het houten deurgedeelte komt namelijk maar tot aan mijn kuiten en de rest van de deur bestaat uit glas. Maar damn wat was ik soms graag één van de rovers uit Ali Baba en de 40 rovers. Sesam, open u… poefff en het zware gesteente euhh ik bedoel de zware deur rolt magisch open.
Normaal gesproken doe ik de klink van de tussendeur omlaag en met een flinke kracht duw ik met mijn kont de deur open. Dan houd ik de deur tegen met mijn kont en rug zodat ik gemakkelijk de voordeur op slot kan draaien.
Wie is een kluns?
Deze tactiek paste ik uiteraard deze avond ook weer toe. De lichten in de gang waren al uit en ik liep naar de tussendeur. Mijn hand reikte naar de deurklink en ik deed de klink naar beneden. Ik zwiepte met mijn kont richting de deur en ….. fuck fuck fuck fuck fuck. De deur?? Waar is de deur??? De deur kwam niet tegen mijn kont aan dus met alle kracht die ik uit mijn kleine lichaam perste om die deur open te zwiepen en weer tegen te houden viel ik erdoorheen.
Hoe dan, zullen jullie denken. Er zat geen glas meer in de deur! Zo’n anderhalve week daarvoor had een cliënt het glas uit de deur geslagen. Normaal gesproken wordt zoiets gelijk gemaakt, maar deze keer niet… helaas. Ik was het sowieso alweer helemaal vergeten dat dit gebeurd was en ging er gewoon vanuit dat er een raam inzat. Dom, dom, dom, dom, dom! Of ja niet persé dom, maar hey zoals jullie inmiddels weten ben ik echt een gigantische kluns en enorme pechvogel. Ik bedoel, als er iemand door zo’n deur kan vallen dan ben ik het wel.
Mijn onderbenen bleven nog haken aan de onderkant van de deur en de rest van mijn lichaam viel in volle vaart naar achteren. Ik zag het plafond in een soort slow motion aan mij voorbij gaan en wist dat ik keihard terecht zou komen. Het leek net alsof ik in een film zat. Jammer genoeg had ik alleen geen stuntdubbel. BAMMMM!! Ik landde vol op mijn hoofd. Aggrr, auww.. ik kon niet eens opstaan. Daar lag ik dan in een pikdonkere hal, helemaal alleen. Ik voelde me enigszins gedesoriënteerd en dacht Wooohh what happened? Naja… Lit Happened. Normaal gesproken vallen mensen met de deur in huis tsjaa en dan heb je mij… Ik val door de deur euhh uit huis.
Na een paar minuten krabbelde ik op mijn zij en zag dat ik een flinke schaafwond had op mijn arm en daaronder een wat dieper gat. Shit! Ik trok mijn benen uit de deur en zette mijn handen op de grond zodat ik omhoog kon komen. Aahhh mijn hand! Top, een stukje glas.
Ik wankelde terug naar mijn eigen woning en was zwaar duizelig en misselijk. Nu had niet alleen mijn collega maar ook ik een barstende koppijn. Mijn arm ontsmet en richting huis. De misselijkheid werd alleen zo heftig dat ik de huisartsenpost moest contacteren. Jeejj leuk… een hersenschudding!!
Wat te doen bij een hersenschudding?
Mijn moeder maar even gebeld of ze bij mij kon logeren zodat ik om de twee uur gewekt kon worden. De dag erna toch gewoon eigenwijs naar mijn werk. Ja, dat was niet zo’n succes. Dus daarna even twee daagjes rust genomen en een bezoekje aan mijn eigen huisarts gebracht. Hoppa, tetanusprik in mijn arm en we gaan er weer voor. De hele week echt in vlagen misselijk en hoofdpijn. Dat gaat wel weer over dacht ik… Nou niet dus.
Afgelopen maandag op mijn werk moest ik met een busje een eind gaan rijden. Toen ik weer uit het busje stapte had ik het gevoel alsof ik drie flessen bacardi had gezopen en op een schommel zat. Super! Draaiduizeligheid. Leuk dit. Natuurlijk verloor ik daarna ook even mijn evenwicht en knalde ik met mijn hoofd tegen de ijzeren deurpost. Het zal ook weer eens niet.
Na mijn dienst ben ik gaan douchen en op de bank gaan liggen. Rustig liggen voor de tv dacht ik. Nouuuuuu… top idee! Not! De hele kamer draaide rond en ik ging op handen en voeten kruipend de trap op naar boven. Als iemand mij op dat moment had gezien zouden ze denken dat ik veel te veel had gedronken na een avondje flink stappen. Ik begon te beven, werd lijkbleek en kreeg koud zweet. Ik werd kots en kotsmisselijk, alles kwam omhoog. Dit is niet goed hoor.
Lang leve de huisartsenpost.. daar kom ik weer, vaste klant! ‘Ja je hebt last van vegetatieve verschijnselen’ zei de arts. ‘Je had helemaal niet mogen werken’. ‘En nu?’, dacht ik. Verplicht minimaal een week niet werken en wellicht langer, geen tv kijken, geen sociale settingen. Rust pakken dus. Doe je dat niet, dan blijven je klachten langdurig of misschien wel permanent.
Ik heb er toch maar voor gekozen om naar de arts te luisteren. Ik voel me nu continu spacey, draaierig en misselijk. Verschrikkelijk! Ik verveel me de pleuris en heb geen idee wat ik kan doen wat prikkelarm is.
Terwijl ik dit typ en naar de drankkast tegenover mij kijk, denk ik ‘ja een glaasje honingrum om te ontspannen is wel lekker’. Maar alcohol drinken mag op dit moment ook niet. Al heb ik nu niet eens drank nodig want de hele dag door heb ik al het gevoel alsof ik stomdronken ben.
Daar zit je dan met een hersenschudding, je kapot te vervelen. Lit Happens.
Je kan natuurlijk onder deze post reageren, maar ik zou het ook leuk vinden wanneer je een reactie achterlaat op mijn ♥ ↠ Instagram
Laat ook vooral tips achter om de verveling tegen te gaan… prikkelarme activiteiten dus hahaha
Om de identiteit van mijn collega te beschermen, heb ik Lara als pseudoniem gebruikt.
Photo by Jackson Simmer on Unsplash
Image by Peggy und Marco Lachmann-Anke from Pixabay