Links, links, links, links, links… Hmmm ja hij ziet er nog wel leuk uit en ik swipe naar rechts. Nadat ik Laurens naar rechts geswiped heb, zie ik meteen groot in beeld staan dat we een match zijn. Laurens is een lange jongen met blond haar en woonde gelukkig niet al te ver van mij vandaan.
Laurens appte een dag na onze Tindermatch dat hij een klus bij mij in de buurt had. Het leek hem daarom leuk om af te spreken. Ik had al met mijn neef afgesproken maar ik was wel nieuwsgierig naar hem en zei dat hij best een uurtje kon langskomen aangezien hij toch nagenoeg langs mijn huis zou komen.
‘Kun je je neef niet afzeggen’? vroeg Laurens. ‘Nee’, antwoordde ik. Laurens was van mening dat het geen nut had om voor een uurtje af te spreken en dat we elkaar beter een andere keer konden zien. Ik vond dit prima.
Ik had het beter wel serieus kunnen nemen en dit als red flag kunnen zien.
Ik denk dat Laurens op een ander antwoord gehoopt had. Tenminste daar ga ik ga vanuit aangezien hij als volgt reageerde: ‘Waarom doe je geen moeite om me te zien? Je doet er zo makkelijk over. Je kan toch ook gewoon zeggen, kom nou gewoon’. Graag of niet zeg ik altijd. Ik ga niet iemand overhalen om af te spreken wanneer hij niet meer wil, maar hij meent het vast niet serieus, dacht ik nog. Ik had het beter wel serieus kunnen nemen en dit als red flag kunnen zien.
Even later liet Laurens weten dat hij mij toch graag wilde zien. Hij was op dat moment aan het tanken en ik vroeg of hij een pakje Chesterfield voor mij mee kon nemen. Ik probeerde te stoppen met roken, maar het lukte nog niet echt (inmiddels ben ik gewoon gestopt hoor).
Laurens belde aan het eind van de middag dat hij voor de deur stond. Ik zag een hele lange dunne jongen voor me staan met vieze gele, scheve tanden waar ook wat zwarte vlekjes opzaten. Pff, next dacht ik. Ik vind hygiëne erg belangrijk en vieze tanden zijn voor mij echt een no go. Dat er ook allemaal zwarte zooi onder zijn nagels zat, maakte het er niet beter op. Gelukkig is het maar een uurtje en dan komt mijn neefje, dacht ik.
Ik stelde gelijk voor om een rondje te lopen zodat ik een peukje kon roken. We waren nog geen tien meter verder en hij pakte mijn hand vast, begon te huppelen en marcheerde daarna met zijn benen hoog de lucht in. Dit deed me denken aan die films over de Tweede Wereldoorlog wanneer je de Hitlerjugend met gestrekte benen zag marcheren. Dit was zo raar. Ik probeerde mijn hand weg te trekken, maar hij hield hem stevig vast. Ik voelde mij totaal niet op mijn gemak en dacht: ‘Wat doe je?’
Dingdingdingdingding… Psycho alert!
Ik kon hem moeilijk na het korte rondje wegsturen en vroeg of hij nog even binnen wilde komen. Dom, dom, dom! Mijn regel is altijd, nooit afspreken bij je thuis met iemand die je niet kent. Maar, coronatijden zorgen ervoor dat je soms van je eigen regels afwijkt.
Ik vroeg of hij wat wilde drinken en hij vroeg om een glas sterke drank. Hij sloeg het glas in één keer achterover en vroeg gelijk om een tweede drankje. Ook dit drankje dronk hij in één teug op. ‘Kom!’ riep hij en wenkte dat ik naar zijn kant van de bank moest komen. Ik bleef steevast zitten en hij boog zich voorover, trok me naar zich toe en begon me te knuffelen. Ik wurmde me los en zei: ‘Ja, ik ben niet gelijk zo aanhankelijk wanneer ik iemand niet ken’. Laurens schreeuwde: ‘Wat denk je nou? Dat ik het maar wil voor één ding?’ Ik keek hem verbaasd aan met opgetrokken wenkbrauwen en grote ogen en dacht bij mezelf: ‘Ik ken je net vijf minuten en je wil nu al met me knuffelen alsof we al tien jaar in een relatie zitten’!
‘Je hebt een zware muur om je heen en je zit daar maar te kijken met je opgetrokken wenkbrauwen’ snauwde Laurens. Ik was speechless maar wist nog net uit te brengen dat ik dit gewoon heel raar vond en dat ik geen muur om me heen heb maar niet meteen tegen iemand aan ga liggen wanneer ik iemand voor het eerst zie.
Laurens was nog niet klaar en bleef schreeuwen. ‘Je hebt gewoon een zware muur! Als ik jou was zou ik die maar afbreken want zo krijg je nooit een vriend. De enige kerels die je dan krijgt zijn alleen maar foute jongens die je slaan en je de tent door meppen en IK ben zo niet’. Hij voegde er nog aan toe dat ik me niet normaal gedroeg met mijn muurtje. Euhhh, ik gedraag me niet normaal? Take a good look in the mirror. Dingdingdingdingding… Psycho alert! Mijn gedachten hield ik op dat moment voor mezelf en ik zei rustig: ‘Het lijkt me beter wanneer je gaat’.
‘Wattttt???’ schreeuwde Laurens. Hij stormde weg en smeet de voordeur hard achter zich dicht.
IK LOOP NIET TE SCHREEUWEN, IK PRAAT GEWOON HARD OM MIJN PUNT DUIDELIJK TE MAKEN!
Ik zat verbouwereerd op de bank maar bedacht me ineens dat hij nog geld van me kreeg voor dat pakje sigaretten. Shit, ik wil helemaal niet dat hij mijn rekeningnummer weet. Ik stuurde snel een appje of hij nog in de straat stond en vroeg of hij even wilde wachten. Ik doorzocht mijn huis naar kleingeld en liep snel met zeven euro dertig aan kleingeld naar de auto van Laurens. ‘Hier, voor de sigaretten’ zei ik toen ik hem het geld door zijn autoraampje aanreikte.
‘Ja, is dat het enige wat je wilt? Ik dacht misschien ga je nog moeite doen van Hey Laurens wat leuk dat je hier bent. Ik doe moeite en ik wil dat je die auto uitstapt en naar binnen komt’ zei Laurens semi-schreeuwend. Blijkbaar houdt Laurens erg van zijn stem verheffen. Ik reageerde als volgt: ‘Ik weet niet hoor, maar ik vind dit echt heel bijzonder. Je komt mijn huis in en je loopt in mijn eigen huis tegen mij te schreeuwen en staat mij af te zeiken’.
‘IK LOOP NIET TE SCHREEUWEN, IK PRAAT GEWOON HARD OM MIJN PUNT DUIDELIJK TE MAKEN’ klonk het nog een paar decibel harder vanuit zijn auto.
‘Je moet echt moeite doen om me over te halen dat ik hier blijf’ riep Laurens. Huhh? Ik heb je net tien minuten meegemaakt dacht ik. Ik zei dat ik naar binnen ging omdat mijn neefje zo zou komen.
De autodeur vloog open en Laurens stormde op me af…
‘Ga je nu echt??’ riep Laurens. Ik besloot om heel netjes en met een vleugje sarcasme af te sluiten en zei ‘Ik waardeer dat je deze kant op bent gekomen. Maar ik vond dit zo bijzonder …’. Nog voordat ik mijn zin af kon maken werd ik onderbroken door de luidde stem van Laurens: ‘Je krijgt echt nooit een andere kerel!’.
‘Ja, dan niet’ zei ik waarna ik mij omdraaide en wegliep.
De autodeur vloog open en Laurens stormde op me af… Fuck, dacht ik. Die koekwaus vliegt me aan. Maar nee, hij pakte me vast en knuffelde me terwijl hij zei: ‘Dank je wel dat je zei dat je het waardeert dat ik langs ben gekomen’.
Ik heb heel wat meegemaakt met mannen en daten maar dit sloeg echt alles. Ik liep terug naar binnen en had even geen idee wat me net was overkomen. De kortste ‘date’ in history.
Toen ik een dag later een berichtje via WhatsApp van hem kreeg besefte ik me echt dat hij een plaat voor zijn kop had.
Wat er gisteren was ben ik nog steeds niet helemaal achter.. misschien stond de maan verkeerd ofzo. Vind het wel vaag dat we zo aan de telefoon hebben gehangen en dan gisteren zo stressen samen. Is niet wat ik wilde, ik denk jij ook niet. Als je het nog ziet zitten, doen we net of we elkaar nog steeds niet hebben ontmoet en doen we dat nog eens over. Een fatsoenlijke date met eten en drank. Als je dat niet ziet zitten snap ik dat ook en laat ik je verder met rust. Balls in your court.
Ik dacht echt huh?? Hihi spelfout! De stand van de maan, lachte ik hardop. Doctor Jekyll is terug en de mister Hyde van gisteren is weer verdwenen. Heel vreemd dit. Voor mij hoefde een tweede date niet meer en ik stuurde:
Het was gisteren inderdaad heel bijzonder dus ik denk dat het wijsheid is om het er maar bij te laten.
Na een duimpje omhoog van zijn kant was dit het einde van Laurens en mij.
Photo by Dmitry Vechorko on Unsplash