Laat ik eens een keer de datingapp Bumble uitproberen, dacht ik. Mijn eerste match op Bumble was met Jeroen. Een stoer uitziende jongen met heldere groen-blauwe ogen, die ook nog eens American football speelde. Een echte man dus. Zijn uiterlijk was verder niet het standaardtype waar ik normaal op val, maar de gesprekken waren zo leuk dat ik toch wilde uitzoeken of dit wat kon worden. Jeroen en ik gingen al snel over naar WhatsApp en we belden bijna dagelijks. We kwamen er al snel achter dat we dezelfde normen en waarden hadden en dat we in een soortgelijk gezin waren opgegroeid. Het was zo fijn om met iemand te kletsen die hetzelfde toekomstbeeld voor ogen had als ikzelf. Gewoon normale gesprekken in plaats van de standaard matches die na het welbekende ‘Hey, alles goed?’ gelijk zeggen dat ze je graag alle hoeken van de kamer willen laten zien. Dat resulteert er van mijn kant meestal in dat ik de match gelijk ophef. Bye, bye, zwaai, zwaai. Prima hoor wanneer je dat wilt, maar voor puur en alleen seks heb ik geen datingapp nodig.
Inmiddels hadden Jeroen en ik al enkele weken contact en we hadden elkaar al een paar keer gezien. Ik had de hele week hard gewerkt en die bewuste dag had ik een dagdienst. Dat betekende dat ik om 07:00 uur moest beginnen met werken. Killing! Of ja, in ieder geval killing voor mij want ik ben totaal geen ochtendmens. In de avonduren word ik pas actief en wanneer ik geen plannen heb met vrienden die avond kijk ik meestal tot in de nachtelijke uurtjes een serie op Netflix. Heerlijk! In slaap vallen wanneer ik zo vroeg op moet staan is daarom elke keer een drama. Ik reken uit hoe lang ik nog precies kan slapen en zodra ik in bed lig probeer ik uit alle macht in slaap te vallen. Kom op, slapen! Ik lig te draaien in bed en mijn gedachten vliegen alle kanten op. Regelmatig kijk ik nog even op mijn telefoon om te kijken hoe laat het is. Ik zie de tijd verstrijken en de uren die ik nog daadwerkelijk kan slapen afnemen. ’s Ochtends gaat de wekker, ik snooze nog een paar keer en dan snel richting werk. Zeker wanneer ik een aantal dagdiensten achter elkaar heb gehad of net van een avonddienst naar een dagdienst ben gegaan, kun je me echt opvegen. Totaal energieloos.
Toen ik die dag thuiskwam uit mijn werk, ben ik onder de douche gesprongen en daarna op de bank geploft. Ik was veel te moe om te eten. Correctie… ik was niet te moe om te eten maar wel te moe om te koken. Ik belde Jeroen om even te kletsen en zei dat ik hem graag weer wilde zien, het was alweer een tijdje geleden. Jeroen vroeg of ik langs wilde komen. Pff, dacht ik. Dan moet ik een half uur in de auto zitten. Nee, ik ben echt gesloopt. ‘Ik kan ook naar jou toekomen’, zei Jeroen. Ja, dat is een beter plan. We hadden niet heel lang de tijd omdat de avondklok al over enkele uren in zou gaan. Jeroen vroeg daarom wat ik met eten ging doen. Ik gaf aan dat ik niet zo’n honger had en vanavond een boterham met een gebakken ei zou bakken. Jeroen stelde voor om langs de Mac te rijden en wat eten voor ons te halen. Oeh lekker, daar had ik wel zin in. ‘Doe maar een Big Mac en een grote friet’, zei ik. Jeroen zei dat ik beter een menu kon nemen. Ook prima, doe maar een colaatje erbij dan.
Daar zat ik dan in mijn zwarte joggingsbroek en een oversized trui op de bank te chillen voor de tv, wachtend totdat Jeroen zou komen. Ik had hem al een aantal keer gezien en was echt te dood om me helemaal op te tutten, ach ja dat kan best een keer in mijn chill outfitje. Inmiddels begon ik toch wel honger te krijgen en mijn maag rammelde.
Een uurtje later stond Jeroen voor mijn deur. Hij vertelde dat er van mijn cola niets meer over was omdat hij deze in zijn auto om had laten vallen. ‘Moet je een doekje om je auto schoon te maken’, vroeg ik nog. Jeroen gaf aan dat hij dat morgen wel zou doen omdat hij nu toch niets kon zien in het donker. Die cola kon me gestolen worden, zat drinken in huis.
Jeroen plofte naast me op de bank en had net zoals ik een Big Mac menu besteld en nog een extra cheeseburger voor zichzelf.
Maar… nu komt het. Ik heb altijd één Mac-regel. Wanneer je door de McDrive rijdt en je eten mee naar huis wilt nemen, check je eerst even of alles wel in die zak zit. Jeroen kende deze Mac-regel waarschijnlijk niet. Je raadt het natuurlijk al… Jeroen haalt alles uit de zak en verrassing, er mist een Big Mac. Jeroen begon te schelden over de burger die ze vergeten waren en ik wees hem op de gouden Mac-regel. Sukkel, dacht ik nog. Nou ja, niets meer aan te doen. Jeroen zei nog: ‘Op de terugweg naar huis, haal ik alsnog even die Big Mac op’.
Aangezien Jeroen deze uitspraak deed, had ik verwacht dat ik de Big Mac zou krijgen. Je moet nooit dingen verwachten van mensen want dan word je alleen maar teleurgesteld. Wanneer leer ik dat nou eens.
Wat gaan we nu doen met die ene Big Mac? Jeroen zei: ‘Dan neem jij toch eerst een paar hapjes en dan eet ik de rest op’. Mijn gedachtegang ging als volgt. Sorry??? Ik weet niet hoor, kan je rekenen? We hebben 2 grote friet en twee burgers liggen. Helaas geen twee Big Mac’s, maar toch 1 stuk en ook nog een cheeseburger. We zijn met zijn tweeën dus 1 frietje en 1 burger per persoon zou logisch zijn toch? Maar nee, jij wil friet, een cheeseburger en een halve Big Mac verorberen. Ik weet dat ik een klein, tenger poppetje ben en misschien niet zoveel nodig heb. Maar geloof mij, ik eet als een bootwerker. Jeroen daarentegen is een grote kerel van 135 kilo, dus die heeft al genoeg. Dan nog iets, ik bedoel hallo? Je wilt toch indruk maken op het meisje dat je leuk vindt? Dan geef je haar toch de Big Mac? Of zie ik dat nou verkeerd?
Om weer terug te gaan naar het verhaal. Toen Jeroen mij slechts een paar hapjes aanbood en de rest gierig voor zichzelf wilde hebben dacht ik, laat maar zitten. ‘Eet jij hem maar helemaal op’, zei ik. Jeroen vroeg of ik het zeker wist en ik antwoordde met: ‘Ja, ik heb geen honger meer’. Mijn woorden en gedachten zaten niet op één lijn want ik dacht: Stik maar in die klote burger van je.
Na een half uur ging Jeroen weer naar huis zodat hij op tijd terug zou zijn vanwege de avondklok. Mooi dacht ik, want ik ben bloedchagrijnig. Hij vroeg of hij de zak met afval weg moest gooien. Ja, dat zou wel fijn zijn dus hij nam de zak mee. Het ergste was nog wat ik zag toen hij de zak van de tafel pakte. Een volledig onaangetaste, inmiddels koude cheeseburger. ‘Je cheeseburger ligt er nog’, zei ik. ‘Ja ik had toch niet zo’n honger’, antwoordde Jeroen. Are you fucking kidding me! Eerst alles voor jezelf willen houden en het dan niet eens opeten. Woest was ik van binnen.
Ik ben een zogenaamde ‘foodie’ en mijn eten is mij heilig. Kom gewoon niet aan mijn eten! Gelijk een vriendin gebeld om te klagen natuurlijk. Vrouwending 😉
Niet veel later appte Jeroen dat zijn telefoon in de stortcontainer was gevallen toen hij de zak met afval weggooide. Mijn enige reactie op dat moment was: ‘Hoe kan je dan appen?. Hij stuurde terug dat hij via zijn laptop op WhatsApp kon. Ik zat nog steeds aan de telefoon met een vriendin en ik was ontzettend hangry (The anger you feel due to lack of food. An irritable state of mind, that can only be cured by eating). Het enige wat ik dacht was, hahaha lekker voor je, karma is a bitch, dan had je maar niet ‘mijn’ burger moeten opeten.
Hij probeerde in contact met me te komen door via instagram te berichten en mij met zijn huistelefoon te bellen. Hij moet me wel leuk gevonden hebben want anders doe je die moeite niet. Na een kwartier had meneer zijn telefoon ineens gevonden. Jammer, hij was dus niet echt in de stortcontainer gevallen.
Toen hij me weer belde, appte ik: ‘Sorry, ik kan even niet bellen. Ik ben aan het koken want ik heb honger’. Toen ik later een plaatje stuurde over hangry, vroeg hij ‘Omdat ik die Big Mac niet gaf?’.
Nadat ik een boterham met ei had gegeten heb ik hem toch maar even gebeld, mijn frustratie geuit en hebben we alles uitgesproken.
Mijn honger was gestild, even goede vrienden. De volgende date had hij me wel verrast door een fles van mijn favoriete honing rum cadeau te doen om het goed te maken. We hebben nog een tijdje gedatet maar zijn gevoelens voor mij waren sterker dan andersom en onze wegen zijn inmiddels gescheiden.
* Om de identiteit van mijn date en anderen te beschermen, heb ik de naam Jeroen als pseudoniem gebruikt.